Festiwal Poezji Słowiańskiej 2017

W dniach 11–14 października odbywał się 5. Festiwal Poezji Słowiańskiej Czechowice-Dziedzice 2017. W Festiwalu uczestniczyli poeci, związki i stowarzyszenia literackie oraz grupy poetyckie z kraju i zagranicy. Spotkania z festiwalowymi gośćmi odbyły się w Czechowicach-Dziedzicach, Bielsku-Białej, w Wilamowicach i Goczałkowicach-Zdroju. Inicjatorami Festiwalu są Aleksander Nawrocki, peta, prozaik, krytyk, redaktor naczelny czasopisma Poezja dzisiaj, a także Ryszard Grajek również poeta i animator kultury. Gośćmi tegorocznego Festiwalu byli poeci, tłumacze, krytycy z Anglii, Irlandii, Bługarii, Czech, Rosji i Polski, a spotkania odbywały się w Pałacu Kotulińskich, Miejskim Domu Kultury, Liceum Ogólnokształcącym im. M. Skłodowskiej-Curie w Czechowicach-Dziedzicach, a także w Książnicy Beskidzkiej i Miejskim domu Kultury im. W. Kubisz.

12 października 2017 r. w ramach Festiwalu w Książnicy Beskidzkiej odbyła się  Sesja Literacka, w której uczestniczyli nie tylko poeci i tłumacze, ale przede wszystkim młodzież z bielskich liceów. Prelegentami byli: Ryszard Grajek, dr hab. Michał Kopczyk i prof. Marian Kisiel. Każdy z nich mówił o tym, czym dla niego jest poezja, jakie budzi emocje.

Ryszard Grajek mówił o Jakości w życiu poezji. Platon definiował ją jako „pewien stopień doskonałości”. Ważna jest nie tylko w życiu, ale w każdej pracy. Idąc tym tropem, można stwierdzić, że poezja jest właśnie dążeniem do osiągnięcia platońskiej doskonałości. Sukces to nie tylko talent, ale ciągła praca nad sobą. Grajek podkreślał jak ważna jest jakość we wszystkim, co robimy: w codziennej pracy, w pasji, w twórczości. Bez niej wszystko staje się „bylejakością”.

Dr hab. Michał Kopczyk starał się odpowiedzieć na pytanie Do czego służy poezja? Co jest istotą poezji, czym jest poetyckość? Niemal natychmiast skonstatował, że pytanie o istotę poezji jest absurdalne.

Kopczyk mówił o tym, że życie poetów jest mocno zrytualizowane. Cechuje ich nie tylko pewien nonszalancki styl ubierania się, ale też kod porozumiewania się między sobą. Być może rytuał wynika z pragnienia osadzenia siebie-poety w konkretnych warunkach społecznych. Wszak rytuał jest pewną przewidywalną powtarzalnością, jest czytelny. Natura poezji jest dwoista – z jednej bowiem strony mamy do czynienia z finezją, ulotnością, chimerycznością, a z drugiej widoczne jest mocne osadzenie poezji w czytelnym namacalnym konkrecie jakim jest rytuał. W ten sposób poezja trzyma się rzeczywistości.

Festiwal poezji w Książnicy Beskidzkiej zakończył wykład prof. Mariana Kisiela pt. Poezja słowa, poezja myśli, poezja emocji. Profesor podkreślał, że jesteśmy w pewnym kręgu słowa, posługujemy się mową. Poezja, która zbudowana jest z słów jest myślą. Każda poezja jest myślą, ale nie każda myśl jest poezją. W tym kontekście poezja przenosi nas w świat filozofów, ze sfery wyrażania w sferę myśli. Słowo prowadzi nas do myśli, do milczenia, a to z kolei do emocji. Tak więc poezja jest słowem, jest myślą, jest emocją.

Nadesłała: Książnica Beskidzka w Bielsku-Białej