Jesienna dyskusja o szczęściu

„Wierzę, że zawsze można znaleźć nadzieję, nawet w najgorszych chwilach życia. Każdą tragedię da się przekuć w szczęście. W ciągu 100 dni bohaterka ma nauczyć się być szczęśliwa. Jak? To proste – musisz po prostu każdego dnia zrobić coś co sprawi ci przyjemność” – takim stwierdzeniem Lidia Szkleniarz rozpoczęła w Bibliotece Publicznej w Łazach październikową rozmowę o książce w ramach spotkania Dyskusyjnego Klubu Książki.

Powieść Evy Woods pt. „Sto dni do szczęścia”, która była lekturą przewodnią spotkania DKK 24 października 2019 r., wywołuje w czytelniku śmiech przez łzy. Opowiada o losach młodej kobiety, której życie zmienia się po zdiagnozowaniu raka mózgu (glejaka). Pomimo złych rokowań Polly nie opuszcza chęć do życia i nadal ma nadzieję na wyzdrowienie. Pragnie szczęśliwie spędzić darowany jej czas, dlatego poszukuje prawdziwej przyjaźni a nie współczucia.

Annie, załamana osobistą tragedią i przygnębiona chorobą matki, spotyka w szpitalu niezwykle intrygującą młodą kobietę, szokującą nietypowym ubiorem. Nieznajoma pomaga jej w zmianie adresu, wykorzystując swoje znajomości i długo nie daje o sobie zapomnieć. Nachodzi Annie w domu i pracy, opowiada o trawiącej jej mózg chorobie nowotworowej, proponuje przyjaźń oraz przystąpienie do  projektu 100 szczęśliwych dni. Z wdzięczności Annie zostaje jej przyjaciółką i podejmuje wyzwanie.

Od tej chwili Polly wciela w życie swoje często absurdalne pomysły, które wielu szokują, ale również przynoszą korzyści. W tym celu angażuje nową przyjaciółkę i znajomych a także personel szpitala. Przy udziale koleżanek z pracy powstają filmiki, które, umieszczane w mediach społecznościowych, mają dużą oglądalność. Polly zyskuje fanów, dzięki którym możliwa jest zbiórka na nowy tomograf. Oprócz tego daje nadzieję wielu chorym na raka i całkowicie zmienia życie doktora Zrzędy oraz swojej przyjaciółki.

Choć nie danym było Polly dotrwać do stu dni, zdążyła zorganizować romantyczne spotkanie o jakim zawsze marzyła. Napisała zaskakujący rodzinę testament i zaplanowała swój własny pogrzeb. Pozostawiła film, w którym zagrała główną rolę i nie zapomniała o Annie, wysyłając jej list zza grobu.

Dzięki jakim pomysłom Polly zmieniło się życie wielu osób? Czym dla chorej na glejaka Polly była realizacja „100 dni dla raka”?

Nadesłała: Elżbieta Szafruga