Nasze trzy starodruki odzyskały blask!
Po troskliwych i intensywnych zabiegach konserwatorskich nasze siedemnastowieczne kodeksy powróciły do Działu Zbiorów Specjalnych, w stanie, który zapewni im trwanie przez kolejne kilkadziesiąt a może i kilkaset lat. Każdy z nich został poddany kąpielom odkażającym oraz wybielającym, karty zostały wyprostowane w oryginalnej XIX-wiecznej prasie introligatorskiej o zmiennym nacisku, ubytki uzupełnione bibułą japońską, a oprawy w dużej mierze wykonane od nowa.
Te zabytki kultury i sztuki drukarskiej to dwa tomy (I i III) „Nowego dykcjonarza” w opracowaniu Michała Abrahama Trotza, wydane w Lipsku w 1771 oraz 1779 roku oraz protestanckie kazania w języku czeskim ówczesnego kaznodziei Christiana Langhansena wydane 1712 roku w Zittawie.
W dziele Trotza trzeba było wykonać nową oprawę i uzupełnić masą papierową ubytki spowodowane najprawdopodobniej przez gryzonie. Z kolei w kazaniach Langhansena okazało się, że mosiężne zapinki posiadają delikatne zdobienia, niewidoczne pod zabrudzeniami. Pozycję tę wybielono tylko do pewnego poziomu, aby zachować sugestię o jej intensywnym użytkowaniu.
Ta konserwacja jest jednym z etapów uczestnictwa w programie „Kultura cyfrowa 2017” Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Nadesłała: Urszula Szabla, kierownik Działu Zbiorów Specjalnych Książnicy Beskidzkiej